Nebî (sallallahu aleyhi ve sellem )’in yanında bir adamdan bahsedilmiş ve orada bulunan bir kişi o adamı aşırı şekilde övmüştü. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz:
“–Yazık sana! Arkadaşının boynunu kopardın” buyurdu ve bu sözünü defalarca tekrarladı. Sonra da:
“–Şayet biriniz mutlaka arkadaşını methedecekse, eğer söylediği gibi olduğuna da gerçekten inanıyorsa, zannederim o şöyle iyidir, böyle iyidir, desin. Esasen onu hesaba çekecek olan Allah’tır ve Allah’a karşı hiç kimse kesin olarak temize çıkarılamaz” buyurdu. (Buhârî, Şehâdât 16, Edeb 54; Müslim, Zühd 65. Ebû Dâvûd, Edeb 9; İbni Mâce, Edeb 36)
Buradan anlaşıldığına göre, bir insan medhedildiğinde nefsine mağlûb olup gurura ve kibre kapılabilmektedir. Bu ise onun için büyük bir zarardır. Dolayısıyla bu hususta son derece titiz davranmalıyız. Şayet kişi, medhedildiğini duyarsa şöyle dua etmelidir:
“–Allah’ım! Bilmedikleri günahlarım sebebiyle beni affet, onların söyledikleri sebebiyle beni muâheze etme (hesaba çekme) ve beni zannettiklerinden daha hayırlı eyle!” demelidir. (İbn-i Hacer, Fethü’l-Bârî, X, 478)
Nitekim Ebû Bekir (r.a), bir kimse kendisini medhedince şöyle dermiş:
“Allah’ım, Sen beni benden daha iyi bilirsin. Ben de kendimi onlardan daha iyi bilirim. Allah’ım, beni onların zannettiğinden daha hayırlı eyle! Onların bilmediği hatalarımı mağfiret eyle, söyledikleri şu sözler sebebiyle de beni hesâba çekme!” (Suyûtî, Târîhu’l-hulefâ, s. 104)